Koty persy bez wątpienia należą do jednego z najbardziej atrakcyjnych przedstawicieli tej rasy zwierząt domowych. Ze względu na swoją dużą popularność. Persy są niezwykle atrakcyjne pod względem wizualnym, są bardzo puszyste i sympatyczne, dlatego też coraz więcej kocich miłośników decyduje się właśnie na te, a nie inną rasę. Rasa ta, zgodnie z nazwą wywodzi się z Persji (będącą częścią dzisiejszego Iranu).
Urokliwy wygląd kotów persów jest sprawą bezdyskusyjną. Warto jednak kierować się w tym przypadku nie tylko estetyką, ale również mieć na uwadze, że wiele z kotów może być obciążonych genetyczne różnego rodzaju chorobami. Dlatego też decydując się na kociaka tej rasy warto zawsze bardzo dokładnie sprawdzić, z jakiej hodowli on pochodzi oraz czy jego rodzice nie byli obciążeni jakimikolwiek genetycznymi chorobami.
Dorosły i zdrowy osobnik rasy perskiej osiąga wagę w granicach 4-7 kg. Przedstawiciele tej rasy są posiadaczami okrągłych i bardzo wyraźnych oczu, co bez wątpienia jest ich atutem wyróżniającym ich spośród wielu innych, nie mniej wizualnie urokliwych ras. Koty perskie mimo swojej średniej wielkości mają stosunkowo masywną budowę ciała. Ponadto rasę te charakteryzuje również:
- umiarkowanie spłaszczona twarzoczaszka,
- duże łapy z kępkami włosów między palcami,
- krótki ogon nisko uniesiony,
- obfite i nastroszone włosie okrywowe,
- dobrze widoczna kryza i żabot
- wełnista okrywa włosowa.
W przypadku kotów perskich spotyka się osobniki o owłosieniu srebrnym dymnym, złotym, szynszylowym lub białym. Obecnie na terenie Europy dominują osobniki srebrne dymne z oczami miedzianymi.
Koty perskie cieszą się tak dużą popularnością nie tylko ze względu na swój bardzo przyjazny i puchaty wygląd – jest to bowiem rasa nie tylko przyjemna dla oka, ale również delikatna i łagodna, wykazująca się dużym spokojem i uczuciowością. Persy nie mają większych problemów z adaptacją do nowego otoczenia. Nie są również hałaśliwą rasą, dlatego też często goszczą w blokowiskach czy kamienicach.
Persy są spokojne i przyjazne, jednak należy mieć świadomość tego, że ich posiadanie wiąże się z koniecznością poświecenia dużej ilości czasu na zabiegi pielęgnacyjne. Jest to bowiem rasa wymagająca do najmniej jednego bądź dwóch czesań w ciągu dnia. To pomaga w zapobieganiu pojawianiu się na sierści kołtunów. Dokładne czesanie kota trwa nie krócej niż 15 minut. Poza czesaniem ważna jest również regularna kąpiel – w przypadku kotów perskich wystarczy czynność te wykonywać raz w miesiącu – tyle wystarczy, by kocia okrywa włosowa mogła pozostawać w nienagannym stanie.
Charakterystyczną cechą przedstawicieli rasy persów jest płytkie osadzenie oczu, dlatego też bardzo ważna jest codzienna pielęgnacja przyśrodkowego kącika oczu oraz fałdów poniżej – to pozwala na zmniejszenie ryzyka wystąpienia niedrożności kanalików nosowo-łzowych, co może przerodzić się w nieco poważniejsze infekcje.
Koty perskie mają silne predyspozycje do otyłości, dlatego też dla ich zdrowia i dobrej kondycji należy bardzo starannie układać im codzienną dietę.
Koty perskie tez chorują 🙁
Persy to koty bardzo urokliwe, jednak będąc ich posiadaczem zawsze należy liczyć się z tym, że są one podatne na występowanie pewnych chorób. Do tych najczęściej atakujących te rasę zaliczyć można:
– policystowatość nerek, która w przypadku kotów perskich jest chorobą uwarunkowaną genetycznie. To trudna bardzo często w diagnozie choroba, bowiem często przez bardzo długi czas nie daje ona jakichkolwiek wyraźnych objawów. Średnio pierwsze symptomy choroby zaobserwować można pomiędzy 3-10 rokiem życia kota. Niestety jest to choroba, która w przypadku kotów nie poddawana jest leczeniu – zamiast tego stosowana jest płynoterpia oraz terapia wspomagająca;
– przertwały przewód Botala to bardzo poważna, choć na szczęście stosunkowo rzadko występująca u kotów perskich choroba serca. Jest to choroba często nie dająca wyraźnych objawów aż do momentu wystąpienia silnego przeciążenia. Jedynym sposobem leczenia tego schorzenia jest chirurgiczne zamknięcie przetrwałego naczynia, co jest w stanie zapewnić kotu normalne funkcjonowanie;
– kardiomiopatia przerostowa to kolejna z genetycznych chorób serca, które dotykają koty rasy pers. Charakterystyczną cechą tej choroby jest znaczące pogrubienie ściany mięśnia sercowego, co oznacza nieuchronnie pojawienie się dysfunkcji rozkurczowej. W przypadku łagodnej postaci choroby u kota nawet przez klika lat nie występują objawy. Zawsze jednak tym, co powinno znacząco zaniepokoić właściciela jest pojawienie się u zwierzęcia znacząco zwiększonej częstości oddechów, częste duszności, ospałość, a nawet omdlenia. Leczenie choroby opiera się na ułatwieniu napełnienia się komór, zmniejszenie zastoju krwi, minimalizacji arytmii oraz niedokrwienia.
